The Letting Go

Vorige week dinsdag zitten we ’s avonds in Surat Thani wat te eten terwijl we bespreken hoe we de volgende dag het beste verder kunnen reizen naar Ko Lanta. Al dagenlang speuren we tevergeefs op internet naar informatie hierover. En een mail naar het hotel heeft ons ook al niet veel wijzer gemaakt. Nu blijkt dat de enige ferry die dagelijks vaart om half 11 in de ochtend vertrekt. Dat redden we nooit vanaf hier! Het reizen op deze manier kan soms een tikkeltje frustrerend zijn! Bovendien voorspellen de weergoden ook niet veel goeds voor de komende week. Langzamerhand zien we ons weekje strand letterlijk in het water te vallen..

De volgende ochtend pakken we al vroeg de tuktuk naar het busstation. Nog voor we uitstappen wordt ons gevraagd waar we naar toe gaan. Als we ‘Krabi’ zeggen, willen ze weten waar we vervolgens naar toe reizen. Net als voor de meeste toeristen is Krabi slechts een tussenstation. Als ze horen dat we op weg zijn naar Ko Lanta, geven ze aan dat we daar ook rechtstreeks naar toe kunnen met een minivan. Het duurt 4 uur maar we moeten wel een beetje snel beslissen want over 20 minuten vertrekt ie al.. We kijken elkaar aan, hoe dan?? Robin vraagt nog hoe het met de ferry zit maar dat wordt weggewuifd. Geen uitleg verder, zo werkt het hier en gewoon erop vertrouwen dat het goed komt. En dat doen we dan ook maar en 20 minuten later zijn we inderdaad onderweg.

De minivan zit afgeladen vol en in het gangpad liggen de backpacks driehoog opgestapeld. Af en toe stoppen we om een pakketje af te leveren of op te halen. Onderweg stapt er ook nog een verdwaalde Thai in. Die kan makkelijk op de voorbank samen met de 2 meiden die daar al zitten en de chauffeur. Na 3 uurtjes draait de minivan een veerpont op. Aan de hand van de Lonely Planet krijgen we een idee waar we zitten. Deze veerpont verbindt het vasteland met Ko Lanta Noi. En sinds een aantal maanden is dit eiland door een brug verbonden met Ko Lanta Yai. En dat is onze bestemming voor deze week. In plaats van met de veerboot steken we dus met de veerpont over. We kunnen het haast niet geloven, maar amper 4 uur na ons vertrek uit Surat Thani checken we in bij Long Beach Chalet, ons eerste hotel op Ko Lanta Yai

En het weer? Dat valt ook best mee! Het is niet strakblauw, maar wel lekker zonnig. De weergoden lijken er helemaal naast te zitten.. Tot het vrijdagavond ineens losbarst en het echt met bakken de lucht uit komt vallen! Zondag steekt er ook nog een tropische storm op en is het helemaal bal. Bij aankomst in ons laatste hotel die dag informeer ik hoopvol naar de weersverwachting, maar die voorspelt niet veel goeds. Tot het aan het eind van die middag toch ineens opklaart.. De volgende  dagen is het goed zonnig en genieten we volop van zon, zee en strand tot het tijd is om weer verder te trekken.

Inmiddels zijn we vanavond in Bangkok aangekomen. Door alle overstromingen werd het een terugreis met hindernissen. De trein tussen Surat Thani en Bangkok rijdt voorlopig niet omdat een dag of 3 geleden een deel van het spoor is weggeslagen. Hier kwamen we vanochtend achter toen we op het station stonden. Hier geen apps die je vooraf informeren of alternatief vervoer dat door de Thaise Spoorwegen wordt ingezet. Omdat niemand kan vertellen hoe lang het gaat duren en we ons hotel in Bangkok niet meer konden annuleren en we van het weekend verder reizen naar Nieuw-Zeeland, pakken we een taxi. Soms is het gewoon even niet anders..