Na het kwakkelende weer van de eerste weken gaan we op zoek naar de zon. We raadplegen de weergoden en die sturen ons op pad naar Nelson; dè stad in Nieuw-Zeeland met het hoogste aantal zonuren per jaar. 10 jaar geleden waren we al weg van deze stad, dus we zijn wel in voor een hernieuwde kennismaking. En die bevalt ons zeer goed.. Zo goed zelfs, dat we hier niet weg te slaan zijn!
Nelson ligt prachtig aan de Tasman baai en het is een prima uitvalsbasis voor een bezoek aan Abel Tasman National Park en Golden Bay waar we later nog naar toe willen. Onze aankomst op camping Tahuna Beach valt samen met de start van een extra lang weekend voor de Kiwi’s vanwege ‘Waitangi Day’. Op 6 februari 1840 werd het verdrag van Waitangi ondertekend. Dit verdrag bekrachtigde de oprichting van Nieuw-Zeeland en jaarlijks wordt dit gevierd tijdens deze nationale feestdag. Het is gezellig druk overal en de Kiwi’s genieten van een dit zonnige weekend en wij genieten met ze mee!
Zaterdag lopen we door de stad langs verschillende marktjes en optredens. Op de wekelijkse zaterdagmarkt zien we een stal waar ik 10 jaar terug een schaal kocht en een Nederlandse kraam waar ze appeltaart, oliebollen en poffertjes verkopen. Ook deze stal stond er toen al. Grappig om te zien hoe sommige dingen niet veranderd zijn en hoe de tijd hier aan de andere kant van de wereld meer stil lijkt te staan dan bij ons.. Het heeft wel wat zo dat gemoedelijke sfeertje hier. Deze zonnige dag sluiten we af in een pub met livemuziek.
Zondag is het tijd om te vertrekken. Nadat we wakker worden, kijken we elkaar aan.. “Heb jij al zin om te verkassen?” Mmm, nee, ik zit hier nog wel lekker..” Zullen we dan nog maar een nachtje bijboeken?” En dit gaat zo door totdat we het woensdag welletjes vinden en verder trekken. Via een mooie maar zeer bochtige weg rijden we Takaka Hill over naar de Noordelijke ingang van Abel Tasman National Park. We lopen een stuk langs het mooie en verlaten strand. De volgende dag rijden we door naar Cape Farewel. Ook hier lopen we een stuk langs zee waarbij we het idee hebben dat we dit mooie witte strand totaal voor onszelf hebben, totdat we in de verte een paar stipjes op zien doemen. Op de terugweg vandaag rijden we ook nog langs de Zuidelijke ingang van Abel Tasman National Park. En dan keren we weer terug op onze post bij camping Tahuna Beach in Nelson waar het ook nu lekker zonnig is. De weergoden hebben ons in ieder geval de juiste richting gewezen vorige week!
Maar aan alles komt een eind en ook aan onze tijd hier. Hoewel we het hier prima naar onze zin hebben, wordt het langzamerhand tijd om richting het Noordereiland te vertrekken. Morgen reizen we verder en via de Marlborough Sounds en de wijnvelden rond Blenheim pakken we ergens in de loop van de komende week de ferry in Picton naar Wellington op het Noordereiland. Jullie lezen of zien wel wanneer we zover zijn om het mooie Zuidereiland achter ons te laten.
10 februari 2017 at 11:44
Ha globetrotters! Het zijn weer adembenemende plaatjes. Wat een prachtig land is het toch. En, Bianca, zo te zien heb je Salomon’s aan tijdens je klimpartij op de rotsen of in ieder geval lookalikes. Jullie zien er ook steeds meer ontspannen uit. Hopelijk blijven de weergoden jullie gunstig gestemd!
Lieve groet van ons
10 februari 2017 at 21:16
Het zijn inderdaad lookalikes en ze lopen geweldig! Geen greintje last gehad hoe veel en waar we ook lopen. En dank voor de complimenten!
Xxx
10 februari 2017 at 14:39
Als we naar die prachtige foto’s kijken, kunnen we ons goed voorstellen dat jullie wat langer op het Zuidereiland blijven. Prachtige omgeving én lekker weer. Dat is toch heerlijk.
Hier is het koud en zo nu en dan lichte sneeuwval, maar daar hebben jullie gelukkig geen last van.
10 februari 2017 at 16:04
Jammer dat jullie het Zuidereiland al hebben verlaten. Vrijwilligers zijn daar nu druk bezig om honderden aangespoelde grienden (walvissoort) weer terug te krijgen in het water. Wie weet hadden jullie daar nog een handje bij kunnen helpen of foto’s van deze reddingsactie kunnen maken. Hebben jullie van die trieste toestand meegekregen?
Enfin, het Noordereiland wacht, dus een reddingsactie van jullie kant gaat dus niet lukken, dan nu maar lekker genieten op het Noordereiland.
Toedeloe!💋💋💋
10 februari 2017 at 21:14
Hoi Mar, we zitten nog steeds op het Zuidereiland en waren toevallig op dezelfde dag op Farewel Spit waar de grienden zijn aangespoeld. Waarschijnlijk is dit later op die dag gebeurd, want we hebben er niets van meegekregen en lazen er gisteren ook pas voor het eerst over. Triest dat het gebeurd is ja. Groetjes en xxx
12 februari 2017 at 18:23
Prachtige foto’s en verhalen, het land zou ons ook wel aanstaan.
Alleen is het zover hier vandaan.
Wat is hier dan toch alles op elkaar en drukker.
Jullie zien er steeds meer uit als dit leven bevalt ons super goed.
En dat kunnen we ons ook wel voorstellen,
Op naar het noordereiland, we wachten de verhalen weer af.
Lekker genieten en veel liefs van ons mama en Frans.
18 februari 2017 at 19:54
Ja, vooral op het Zuidereiland is er ruimte in overvloed. Het Noordereiland is drukker bevolkt maar kent ook hele mooie plekken. En het is zeker ver weg, maar wel de moeite waard! Xx
13 februari 2017 at 19:27
Mooi verhaal en mooie foto’s weer! Staat je leuk Bianc, je haar iets langer.
Benieuwd hoe het Noordereiland bevalt. Daar waren jullie 10 jr terug niet geweest toch? Liefs vanaf de boot.
18 februari 2017 at 19:50
Dank Fem! 10 jaar terug zijn we ook op het Noordereiland geweest. Toen zijn we daar begonnen, we reizen in omgekeerde volgorde. Zien we alles van de andere kant! En er zijn nog genoeg nieuwe gebieden te ontdekken hier. Liefs terug van ons