Money

Zondag vliegen we van Auckland naar Buenos Aires. Vooraf hebben we een taxi geboekt naar de wijk Palermo waar ons hotel ligt. De taxi kan alleen cash betaald worden in Amerikaanse Dollars of in Argentijnse Pesos. Geen probleem denken we nog, pinnen doen we wel na aankomst op de luchthaven in Buenos Aires. Tot nu toe werkt dit prima..

In een recordtempo zijn we langs de douane en hebben we een stempel in ons paspoort waarmee we de komende 90 dagen door Argentinië kunnen reizen. Dat begint lekker vlot! Eenmaal in de hal blijf ik bij onze tassen staan en gaat Robin op zoek naar een pinautomaat. Hij vindt er maar liefst 6, maar allemaal leeg. Dan maar naar het wisselkantoor voor wat contant geld. Daar krijgt hij nul op het rekest omdat we geen rekening hebben.. Op de vraag hoe we dan van de luchthaven af moeten komen, zegt de beambte dat we de taxi wel met een creditcard kunnen betalen. Maar wij hebben heel duidelijk via mail te verstaan gekregen dat we de taxi alleen cash kunnen betalen. Oké, wat nu.. Inmiddels zijn we zo’n 30 uur op en ik schiet ‘lichtelijk’ in de stress en zie ons al de nacht noodgedwongen op de luchthaven bivakkeren. Robin bewaart de rust en stelt voor om eerst de taxichauffeur op te zoeken.

Onze chauffeur staat er al en gelukkig spreekt hij goed Engels! Robin vertelt hem gelijk over ons probleempje. De aanval is de beste verdediging immers! Hij lacht gelijk al mijn zorgen weg en zegt we rijden eerst wel langs een pinautomaat in het centrum. En hij geeft ons gratis het advies om ervoor te zorgen dat we altijd voldoende cash bij ons hebben in Argentinië. Het is hier veel minder gebruikelijk om met een creditcard te betalen. En bovendien zijn de automaten in het weekend vaak leeg. Bij de eerste automaat waar we stoppen, opnieuw geen geld. Maar bij de tweede automaat hebben we beet! Gelukkig, de taxi kan betaald worden. Gaar van de hele dag en al het gedoe, vallen we vroeg in slaap. Morgen kijken we wel weer verder.

De volgende ochtend gaan we eerst maar eens pinnen. Het valt op dat het ontzettend druk is bij de pinautomaten. Eerst denken we nog dat dit komt omdat het maandagochtend is, maar eigenlijk staan er doorlopend dikke rijen. En wat ze allemaal doen, geen idee! Allerlei handelingen, briefjes enz. voordat ze hun geld krijgen.. we snappen er niets van. Het maakt ook niet uit want gelukkig kunnen wij pinnen. Nadeel is wel dat we per keer slechts zo’n 150 euro mogen opnemen. Als je vervolgens alles contant moet betalen, dan gaat het hard. Dus starten we onze dagen hier met een rondje pinnen, om een voorraadje aan te leggen voor het geval de automaten weer leeg zijn.

Oh ja, en Buenos Aires zelf. We zouden het haast vergeten, maar tussendoor vonden we ook nog de tijd om een eerste glimp van deze stad op te vangen. We sliepen in Palermo, een verouderde wijk die ze de laatste jaren aan het renoveren zijn om er een toeristentrekpleister van te maken. De ene straat is mooi opgeknapt en de volgende ziet er wat vervallen uit. Maar al met al hebben dit soort wijken in opkomst vaak wel een gezellig sfeertje en dat geldt zeker ook voor Palermo.

We hebben lekker rondgeslenterd en genoten van het mooie weer voordat we verder gaan richting het koude Patagonië. En we bezochten de beroemde begraafplaats Recoleta. Hier liggen veel mensen begraven die hun stempel hebben gedrukt op de Argentijnse geschiedenis. Zo is hier het graf van de wereldberoemde Evita is hier te vinden; de vrouw van president Juan Perón en zeer geliefd onder de arme bevolking. De begraafplaats lijkt een dorp op zich met straten en steegjes en huizen waarin je de graven ziet liggen. Het ene is beter onderhouden dan het andere en het geheel oogt wat macaber. Maar het was wel heel bijzonder om hier zo rond te lopen. Het was een korte eerste kennismaking en aan het eind van onze reis keren we zeker nog een paar dagen terug om deze stad verder te ontdekken.