Lost

Na een steile klim over lavavelden genieten we boven van een prachtig uitzicht op de omgeving van vulkaan Osorno terwijl we af en toe door de wolken heen een glimp opvangen van de vulkaan zelf. Als we weer wat bijgekomen zijn, zien we onderaan de heuvel waarop we staan een pad van witte vlonders liggen. We besluiten dit pad te volgen om weer terug te keren naar de parkeerplaats waar de bus op ons wacht. Onderweg passeren we nog een bord met ‘basis 1 kilometer’ en nu weten we zeker dat we in de goede richting lopen..

6 dagen eerder vertrekken we vanuit een zonnig San Martin de los Andes naar Pucón. Deze stad ligt in het midden van Chili in een gebied dat bekendstaat om de vele meren en vulkanen. Nu we toch naar dit gebied afreizen, hebben we het plan opgevat om vulkaan Villarica te beklimmen. Alleen voorspellen de weergoden helaas niet veel goeds voor de komende dagen.. Kort voor de Chileense grens begint het al te hozen en pas de volgende ochtend klaart het wat op. Zodra het even droog is, lopen we naar het meer in de hoop iets van de vulkaan te zien. Maar waar we ook kijken, de vulkaan zit goed verstopt achter een dik pak wolken.

Als we teruglopen, regent het opnieuw en jammer genoeg komt hier ook in de komende dagen weinig verandering in. Bij het informatiecentrum horen we dat een bezoek aan een van de vele thermale baden hier de beste tijdsbesteding is voor een regenachtige dag. Dus wij op naar de Termas Geometricas. Daar aangekomen lopen we over rode loopbruggen een groene kloof binnen met aan de zijkanten warmwaterbaden met temperaturen van 35°C tot 45°C. De kloof wordt steeds smaller en aan het eind wacht ons nog een ijskoude waterval voor de nodige verkoeling. De damp die boven de baden hangt, de met mos beklede bergen en de regendruppels zorgen samen voor een sprookjesachtige sfeer. Een lekker relaxed uitje en aan het eind van de dag keren we rozig en opgewarmd weer terug naar Pucón. De volgende dag is het al weer tijd om verder te reizen naar Puerto Varas. Deze stad ligt zo’n 5 uur rijden naar het Zuiden in de buurt van de vulkaan Osorno. Wie weet hebben we daar meer succes..

Vulkaan Osorno kan niet tot de top beklommen worden, maar we kunnen er wel dichtbij komen. De vooruitzichten voor zaterdag zijn goed dus boeken we meteen na aankomst een tour. Als we ’s ochtends vertrekken, staan alle seinen op groen. We gaan eerst langs de Petrohué watervallen en het Todos los Santos meer. Na de lunch is het dan eindelijk zover en rijden we omhoog richting de vulkaan. We worden gedropt op de parkeerplaats en krijgen 2 uur de tijd om rond te lopen. We kunnen met de stoeltjeslift omhoog of lopend. Sportief als we zijn, kiezen we samen met een Nederlandse toeriste voor de benenwagen.

Kort nadat we het bord met ‘basis 1 kilometer’ passeren, lopen we ineens midden in de wolken en is het zicht beperkt tot een meter of 5. Niets aan de hand, we volgen gewoon het vlonderpad denken we. Tot dat dit ineens ophoudt.. Alles wat we zien, en dat is niet veel, in ieder geval geen parkeerplaats. Teruglopen lijkt nu de beste keuze en dat doen we dan ook maar. Even later horen we stemmen. Zou dat de parkeerplaats zijn? Robin steekt dwars het lavaveld over in de richting van waar ze vandaan komen. Even later loopt hij een stel met 3 kinderen tegemoet en wij volgen snel. Ze zoeken ook de parkeerplaats en denken de weg te weten en wijzen op een pad waar zij net stemmen hebben gehoord..

Gezamenlijk trekken we verder om niet veel later op hetzelfde punt uit te komen waar wij zo even gestrand zijn. Blijkt dat zij ons gehoord hadden en wij hen. Achteraf hilarisch, maar nu voelt het niet zo want de tijd dringt en we zijn nog geen stap verder. We besluiten nu echt alleen nog maar het pad terug te volgen en geen zijpaden meer te pakken. Het eerste stuk is makkelijk want we hoeven alleen maar het vlonderpad terug te volgen. Daarna de heuvel op waar we kort geleden nog van het mooie uitzicht genoten. En dan het steile pad terug naar beneden over de lavavelden zonder verdere markeringen.. Af en toe twijfel ik of we goed gaan, maar Robin loopt volhardend voorop en is overtuigd van de weg. En niet veel later draait hij zich lachend om en wijst op de parkeerplaats voor hem. Met nog een kwartier op de klok zijn we nog ruimschoots op tijd ook. De volgende keer misschien toch maar de stoeltjeslift..

Na dit hachelijke avontuur is het nu tijd om een paar dagen lekker te chillen op het eiland Chiloé waar we vandaag goed zijn aangekomen.